در مورد قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی چقدر اطلاعات دارید؟

websepanta
date_range بهمن 4, 1400
message نظر 0
قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی

قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی ، نوعی قانون تصویب شده مشابه مقررات مشاغل دیگر است. به طور معمول این حوزه توسط وزیر حمل و نقل تهیه و و رئیس اجرایی وزارت حمل و نقل آن منعقد و برای آژانس‌های حمل و نقل ارسال می‎‌کند.

قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی، به دو بخش تقسیم می‌شود، عمومی و اختصاصی. قوانین عمومی، مقرراتی است که در همه کشورها یکسان و کلیه آژانس‌ها و رانندگان حمل و نقل زمینی باید آن را رعایت کنند. قوانین اختصاصی براساس مقررات حاکم در هر کشور متفاوت خواهد بود. که رانندگان و آژانس‌های حمل و نقل باید به طورکامل با آن آشنا باشند.

در مقاله “قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی” قصد داریم به منظور آشنایی بیشتر خوانندگان با قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی، این موضوع را بررسی کنیم.


آشنایی با حمل‌ و نقل بین‌المللی زمینی

حمل و نقل جاده ای و زمینی، به تمام سسیتم‌هایی که شرایطی را برای جابه‌جایی کالا، خدمات و مردم به از طریق زمین فراهم می‌سازند، می‌گویند. حمل و نقل زمینی ترکیبی از شبکه‌ها، زیرساخت‌ها و وسایل نقلیه است. حمل و نقل زمینی به دو صورت حمل و نقل جاده‌ای و حمل و نقل ریلی انجام می‌شود.

حمل و نقل زمینی به دلیل قدمتی که در انتقال مسافران، کالا و خدمات دارد، قیمت مقرون به صرفه و سرعت مناسبی دارد. همچنین برای جابه‌جایی محموله‌های بزرگ تجاری گزینه‌ انتخاب عالی است. در تاریخ 16 آبان، سال 1380 سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور به استناد اصل یکصد و سی و یکم ‌شاخص‌ها و اهداف بخش‌های حمل و نقل جاده‌ای، حمل و نقل ریلی، سیاست داخلی و خارجی را اصلاح و تصویب کرد.

قوانین حمل و نقل جاده‌ای

قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی برای رانندگان

رانندگان کامیون که در زمینه حمل و نقل جاده ای و زمینی فعالیت دارند، باید علاوه بر گواهینامه رانندگی و بیمه اجباری شخص ثالث مدارک زیر را نیز داشته باشند:

  • دفترچه کار راننده؛ برگی که به استناد ماده (۶) قانون الزام، توسط پلیس راه در آن مشخصات راننده درج می‌شود و براساس تبصره همین ماده، همراه نداشتن دفترچه کار در جاده‌ها تخلف حساب می‌شود و از ادامه رانندگی جلوگیری به عمل می‌آید.همچنین در صورتی که راننده تخلف رانندگی و سرپیچی از قوانین حمل و نقل زمینی داشته باشد، حداکثر 6 ماه دفترچه کار وی ضبط می‌شود.
  • کارت شناسایی هوشمند عکس‌دار (کلیه رانندگان جاده‌ای باید با مراجعه به سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان، فرم‌های لازم را تکمیل و درخواست اخذ کارت کنند.)
  • از دیگر قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی این است که هر راننده باید یک کارت شناسایی که مشخص می‌کند در کدام شرکت حمل و نقل فعالیت دارد، به همراه داشته باشد.
  • کلیه رانندگان بخش حمل و نقل باید با مراجعه به وزرات بهداشت و درمان، کارت تائید سلامت جسمی و روحی دریافت کنند. هر شرکت حمل و نقل بین المللی زمینی که بدون کارت صحت سلامت راننده داشته باشد، به استناد بندهای (ب)، (ج) و(ه) ماده (۳) آیین نامه حمل بار و مسافر متخلف محسوب می‌شود و شرکت مذکور را جهت برخورد قانونی لازم به کمیسیون ماده (۱۲) ارجاع می‌دهند.
  • کارت شناسایی ناوگان حمل و نقل؛ این کارت به منظور جمع‌آوری اطلاعات آماری صادر و برای هماهنگی با پلیس راه و شرکت‌های حمل و نقل کاربرد دارد.
  • دفترچه مدت کار و بازرسی؛ این دفترچه از طرف نیروی انتظامی برای رانندگان صادر می‌شود تا در طول سفر زمان، سرعت، تعویض شیفت و تخلفات در آن ثبت شود.

مقررات حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین ایران و روسیه

قانون موافقت‌نامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت ایران و روسیه در 25 اردیبهشت سال 1373 در مجلس شورای اسلامی در 19 ماده، به تائید شواری نگهبان رسید. این مقررات در راستای تسهیل حمل و نقل جاده‌ای کالا، صادرات به روسیه و جابجایی مسافر بین دو کشور منعقد شد. براساس این مقررات هرگونه کامیون که ترکیبی از کشنده یا یدک باشد می‌تواند در قلمرو ایران و روسیه ترانزیت کالا داشته باشد.

همچنین در مورد قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی مسافر، کلیه خودروهایی که بیش از هشت صندلی (بدون احتساب صندلی راننده) داشته باشند می‌توانند براساس یک جدول زمانی منظم با ذکر ایستگاه مبدا، مقصد و بین راهی بین دو کشور رفت و آمد داشته باشند.

مقررات حمل و نقل کالا براساس این موافقت‌نامه به صورت ترانزیت با رعایت قوانین و مقررات ملی هر دو کشور برای محموله‌های زیر مجاز اعلام شد:

  • محموله‌های نمایشگاهی
  • محموله‌های ورزشی جهت انجام مسابقات ورزشی
  • اجساد
  • محمولات پستی
  • وسایل نقلیه آسیب‌دیده یا ازکارافتاده
  • اثاثیه منزل به منظور اسباب‌کشی
  • محموله‌های حاوی کالاهای مربوط به کمک‌های بشردوستانه
مقررات حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین ایران و روسیه

قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی بین ایران و ترکیه

قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی بین دولت ایران و ترکیه در 28 بهمن سال 1358 در مجلس شورای اسلامی در 25 ماده و یک ضمیمه، به تائید شواری نگهبان رسید. این مقررات به منظور تسهیل حمل و نقل جاده‌ای برای مسافر و بار ین دو کشور منعقد شد. براساس این هر گونه شخصی حقیقی، حقوقی و سایل نقلیه اجازه دارد مطابق با قوانین و مقررات درج شده، مسافر و کالا بین ایران و ترکیه جابه‌جا کند.

مطابق با این قوانین هر خودرو جاده‌ای (بیش از 8 صندلی بدون شمارش صندلی راننده) کامیون، تریلر، سرویس‌های منظم اتوبوس، سرویس‌های ایاب و ذهاب (تورهای گردشگری)، سرویس‌های دربست جهانگردی و ترانزیت بین جاده دو کشور در رفت و آمد باشند.

عوارض دریافتی جاده‌ای در حمل و نقل زمینی بین‌المللی بین ایران و ترکیه شامل، عوارض استفاده از جاده و پل، هزینه نگه‌داری و مرمت و تفاوت قیمت سوخت است. همچنین اگر وزن، ابعاد و بار وسیله نقلیه بیشتر از میزان تعیین شده در مقررات باشد، باید عوارض پرداخت شود.

بیشتر بدانید: صادرات سرامیک

طبق ماده 9 قانون حمل و نقل زمینی بین ایران و ترکیه، هیچ‌گونه وسیله نقلیه خالی ثبت شده بدون مجوز حمل کالا و مسافر، حق ورود به خاک دو کشور را ندارد. همچنین هر دو کشور می‌توانند محموله‌های زیر جابه‌جا کنند:

  • اجساد
  • اشیاء تزئینی برای تئاتر
  • تجهیزات و حیوانات سیرک برای اجرای برنامه‌های موسیقی و سرگرمی
  • تجهیزات رادیویی و سینمایی برای ضبط فیلم، نمایش، برنامه‌ رادیویی و فعالیت‌های ورزشی
  • اشیاء هنری
  • حیوانات
  • وسایل نقلیه خسارت دیده یا اسقاطی
  • محمولات پستی
  • حمل مواد کمکی برای حوادث طبیعی

سوالات متداول قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی

مدارک لازم برای رانندگان کامیون که در زمینه حمل و نقل جاده ای و زمینی فعالیت دارند، چیست؟

دفترچه کار راننده
کارت شناسایی هوشمند عکس‌دار
کارت شناسایی ناوگان حمل و نقل
دفترچه مدت کار و بازرسی

مقررات حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین ایران و روسیه چیست؟

هرگونه کامیون که ترکیبی از کشنده یا یدک باشد می‌تواند در قلمرو ایران و روسیه ترانزیت کالا داشته باشد. همچنین در مورد قوانین حمل و نقل بین‌المللی زمینی مسافر، کلیه خودروهایی که بیش از هشت صندلی داشته باشند می‌توانند براساس یک جدول زمانی منظم با ذکر ایستگاه مبدا، مقصد و بین راهی بین دو کشور رفت و آمد داشته باشند.

دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.
Warning