واژه حمل و نقل (Transport)، انواع مختلف از وسایل نقلیه را در برمی‌گیرد، قطار، اتومبیل، کامیون، دوچرخه، موتورسیکلت، کشتی، قایق بادبانی، هواپیما و … که اشیا یا افراد را حمل و به مکان دیگر منتقل می‌کنند. حمل و نقل به زیرساخت کشور، یعنی جاده‌ها، راه آهن، فرودگاه، ایستگاه اتوبوس، بنادر وابسته است.
به دلیل نیاز هر کشور به سیستم حمل و نقل در این مطلب قصد داریم با بررسی حمل و نقل بین المللی زمینی ، انواع آن و همچنین اهمیت آن را بررسی کنیم.
آنچه در ادامه می خوانید.
حمل و نقل زمینی کالا به وسیله کامیون‌ها و تریلی‌ها و همچنین با استفاده از ریل امری رایج است. حمل و نقل زمینی یا جاده‌ای به صورت کامیون فول یا گروپاژ (خرده‌بار)، با حمل بارهای حجیم و کمرشکن از تمام کشورهای اروپایی و ترکیه به تمام گمرک‌های کشور انجام می‌شود.
“حمل و نقل زمینی” به تمام سیستم‌های حمل و نقل که در جابه‌جایی مردم و کالاها خدمات ارائه می‌دهند، گفته می‌شود که شامل موارد زیر است:
سیستم حمل و نقل بین المللی زمینی نقش پررنگ و حیاتی در پیوند جوامع درون یک منطقه و اتصال آن با جوامع مناطق دیگر دارد. به عنوان یک منبع فیزیکی مهم و نقش کاربردی حمل و نقل زمینی، باید این سیستم مدیریت و از هرگونه آسیب (کاربری، سوءمدیریت و حوادث) که می‌تواند در ایمنی، پایداری و عملکرد آن تاثیر بگذارد، محافظت شود.
همچنین باید تاثیرات نامطلوب زیست محیطی که در فعالیت‌های سیستم حمل و نقل زمینی اثرگذار است، شناسایی و برطرف شود.
حمل و نقل داخلی یعنی حمل کالا در محدوده یک کشور. هر کشوری، قوانینی به خصوص در رابطه با حمل و نقل زمینی و جاده‌ای وضع کرده است. کشور ما نیز قوانینی دارد که رعایت آن برای شرکت‌های حمل و نقل و رانندگان وسایل نقلیه باری الزامی است.
مشتریان این نوع حمل و نقل معمولاً بیشتر شرکت‌های بازرگانی و همچنین شرکت‌های پتروشیمی، شرکت‌های عمرانی و اشخاص شخصی و دولتی هستند. این افراد برای حمل و نقل مواد خوراکی از قبیل چای و قهوه و مرغ وگوشت و…از این روش استفاده می‌کنند. عده‌ای دیگر برای حمل بارهای تجاری مثل لوازم الکترونیکی، کتاب، مواد آرایشی و بهداشتی و غیره از حمل و نقل زمینی استفاده می‌کنند.
اولین شکل حمل و نقل زمینی، در خشکی و البته به صورت پیاده‌روی بود. بعدها اشکال رایج حمل و نقل مردم و کالاها در خشکی عبارتند بود از:
طبق مهم‌ترین اسناد و شواهد موجود، ابتدایی‌ترین نوع حمل و نقل زمینی از جاده ابریشم آغاز شده است. البته این جاده محبوبیت و کاربرد وسیع خود را به دلیل گسترش راه‌ها و جاده‌ها و ایجاد انقلاب صنعتی در اواخر قرن بیستم از دست داد.
با این وجود، امروزه با وجود پیشرفت روز افزون در زمینه حمل و نقل هوایی و حمل و نقل دریایی، باز هم حمل و نقل زمینی محبوبیت ویژه‌ای میان بازرگانان و تجار دارد و بسیاری از افراد برای انتقال کالا به داخل یا خارج از کشور، از این روش برای کارهای خود استفاده می‌کنند.
اما اگر بخواهیم این موضوع را به طور دقیق‌تر بررسی کنیم، ابتدا باید نگاهی به حقوق حمل و نقل زمینی بیندازیم. اولین موردی که باید به آن توجه داشت، به همراه داشتن مدارک شناسایی رانندگان حمل و نقل است. تمام رانندگان موظفند که علاوه بر مدارک عمومی نظیر گواهینامه، کارت شناسایی، بیمه حمل و نقل بین المللی، سایر مدارک معتبر را نیز به همراه داشته باشند.
دومین موردی که لازم است، تجهیزات لازم خودرو است که باید از استانداردهای لازم برخوردار باشد. از جمله این تجهیزات، جعبه کمک‌های اولیه، کپسول آتش‌نشانی و زنجیر چرخ و… که به همراه داشتن این‌ها الزامی‌ست. همچنین اسناد حمل و نقل نیز باید به همراه داشته باشند که اگر مطابق سند، بارگیری نکرده باشند، جریمه خواهند شد.
در نهایت، ایمنی ناوگان باربری بسیار حائز اهمیت است. شرکت‌های حمل و نقل زمینی نباید به وسیله نقلیه‌ای که ایمنی لازم از جمله کارت معاینه فنی، لاستیک‌های آج‌دار و… را ندارد و یا مشکل و نقص فنی دارد، بار بدهند. در مقابل نیز، رانندگان ناوگان حمل و نقل زمینی، باید تمامی مدارک ذکر شده را به همراه داشته باشد.
در این روش نیز مانند سایر روش‌های حمل و نقل، بارنامه صادر می‌شود. اما باید توجه کرد که از بارنامه، حداقل سه نسخه تهیه شود که یکی نزد فرستنده، و نسخه دوم برای دریافت کننده و گیرنده کالا باشد و نسخه سوم، به متصدی حمل و نقل داده شود که باید آن را امضا کند.
با توجه به افزایش هزینه‌ها و تلاش افراد برای پرداخت هزینه کمتر، یکی از راه‌های مناسب برای حمل و نقل، حمل و نقل زمینی است. این نوع از حمل و نقل از مزایایی برخوردار است. برای استفاده از حمل و نقل زمینی، نیازی به سرمایه زیاد نیست و با سرمایه اندک هم میتوان حمل و نقل را انجام داد. همچنین افراد می‌توانند به صورت درب به درب، به این معنا که کالا را از انبار تحویل گرفته و بارگیری کنند و به انبار مقصد منتقل و تخلیه کنند.
ضمن اینکه در این روش، نیازی به تخلیه بار توسط جرثقیل‌های بنادر نیست و خطرات ناشی از طوفان نسبت به سایر روش‌ها، حمل و نقل زمینی را تهدید نمی‌کند. این حمل و نقل، برای اکثر محصولات راه حلی مناسب و مقرون به صرفه است.
علاوه بر مزایایی که حمل و نقل زمینی برخوردار است، معایبی نیز دارد که نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد. از معایب این شیوه حمل و نقل، میتوان به سرعت حمل بار اشاره کرد. با توجه به وضعیت جاده‌ها و وضعیت آب و هوا و حوادث و تصادفات میتوان حمل و نقل زمینی را دقیق‌تر بررسی کرد. هرچند با هزینه کم و مناسب، میتوان از این نوع استفاده کرد، اما عدم سازمان‌دهی و عدم نظم می‌تواند موجب از دست رفتن سرمایه‌گذاری شود.
کالاهای وارداتی از طریق حمل و نقل زمینی، از کشورهایی مانند آلمان، ترکیه، اسپانیا، ایتالیا، بلژیک، بلغارستان، سوئیس، دانمارک و فرانسه وارد ایران می‌شوند. به طور کلی این کالاها عبارتند از:
حمل و نقل بین‌المللی به این معناست که کالا و بار به مقصدی خارج از کشور حمل خواهد شد. حمل بار به خارج از کشور، برای افرادی است که می‌خواهند کالا و اجناس خود را به خارج از کشور ارسال کنند. این نوع حمل، به دو دسته تقسیم می‌شود.
حمل بار به خارج از کشور از راه زمینی، معمولاً جهت ارسال بار به کشورهای همسایه مانند ترکیه، ارمنستان، عراق صورت می‌گیرد. همچنین تاجرانی که می‌خواهد هزینه کمتری بابت حمل بار خود بپردازند، می‌توانند از این شیوه استفاده کنند. اما این شیوه برای افرادی که برای ارسال بار به مقصد عجله دارند، مناسب نیست و ارسال هوایی گزینه بهتری برای آنهاست.
هزینه ارسال و حمل زمینی بار به خارج از کشور به صورت وزنی محاسبه می‌شود. البته در بعضی از مواقع، علاوه بر وزن، حجم کالا را نیز در نظر میگیرند و محاسبه بر اساس وزن و حجم انجام می‌شود. لازم به ذکر است، برای ارسال بار به خارج از کشور حتماً از صحت مجوز شرکت حمل و نقل بین‌المللی آگاهی پیدا کرده و پس از مشاهده کارت بازرگانی و مجوز رسمی، به حمل و نقل کالای خود اقدام کنید. همواره بعد از تحویل بار به شرکت حمل و نقل بین المللی، شما باید بتوانید از طرق وبسایت یا هر راه دیگری، قادر به پیگیری کالای تجاری یا لوازم خود باشید.
نوع حمل و نقل بین المللی زمینی به عوامل زیادی بستگی دارد، که هنگام برنامه‌ریزی برای سفر و حمل بار باید به آن فکر کرد. به طور کلی حمل و نقل زمینی شامل، حمل و نقل جاده‌ای (بزرگراه)، ریلی و دریایی(راه آبی) است.
در بین انواع شیوه های جابجایی مسافر و کالا، روش “حمل و نقل جاده ای” را می توان قدیمی ترین آنها دانست؛ این روش از دیرباز و گذشته های بسیار دور، به شکل های مختلفی انجام می شده و در طول تاریخ خود، تکامل دراز و پر پیچ و خمی را پشت سر گذاشته است.
در حال حاضر در سراسر جهان روزانه در حدود 600 میلیون تن جابجایی کالا و نزدیک به 10 میلیون تن ترانزیت بار، از طریق سیستم حمل و نقل جاده ای انجام می شود. این آمار و ارقام چشمگیر و قابل توجه، تنها بیانگر لزوم و اهمیت وجود سیستم حمل و نقل جاده ای و نقش فزاینده و مهم آن در اقتصاد کشور ها و نیاز های روزمره ی اجتماعی است؛ چرا که بخش زیادی از اقلام اساسی زندگی از قبیل خوراک، پوشاک، دارو و لوازم اداری و خانگی، از این طریق جابجا و تامین می شوند.
یکی از محبوب ترین و پر کاربرد ترین روش های جابجایی زمینی، بدون شک “سیستم حمل و نقل جاده ای” است که اغلب از آن به عنوان ساده ترین، در دسترس ترین و منعطف ترین سیستم جابجایی کالا، یاد می شود. سیستم حمل و نقل جاده ای را می توان گسترده ترین و جامع ترین شبکه ی ترانزیت بین کشورها و شهرها دانست؛ امروزه تقریبا در هر جایی و منتهی به هر منطقه و روستایی، جاده و یا اتوبانی وجود دارد. در حال حاضر، بیشترین جابجایی مسافر و ترانزیت کالا در سراسر جهان، از طریق جاده ها، خیابان ها و اتوبان به انجام می رسد.
به طور کلی حمل و نقل جاده ای بر اساس نوع استفاده به دو دسته ی “حمل مسافر” و “حمل بار” تقسیم بندی می شود. انواع ماشین های سواری و اتوبوس ها، وظیفه ی حمل مسافر در جاده ها را به عهده دارند؛ در مورد حمل بار نیزسه دسته از ماشین های سبک، سنگین و نیمه سنگین، بر اساس حجم و مقدار کالا مورد استفاده قرار میگیرند.
البته عوامل دیگری نیز بر انتخاب نوع ماشین متناسب با نیاز، تاثیر می گذارند که از مهم ترین آنها می توان به ماهیت کالا اشاره کرد. به عنوان مثال مرسوله های مایع باید از طریق ماشین آلات مخصوص حمل مایعات جابجا شوند و برای ترانزیت مواد غذایی فاسد شدنی و بخش عمده ای از دارو ها، باید از ماشین های یخچال دار اتوماتیک بهره گرفت.
مانند دیگر روش های ترانزیت کالا، حمل و نقل جاده ای نیز معایب و البته مزایای منحصر به فردی را به خود اختصاص می دهد؛ تاجران باید قبل از جابجایی بار و بسته های کالایی خود، نسبت به این ویژگی ها آگاه باشند.
قابل توجه ترین مزیت استفاده از سیستم حمل و نقل جاده ای، سادگی فرایند و روند انجام آن است؛ به این ترتیب که برای استفاده از آن نیاز به طی کردن پروسه های طولانی و شرایط و مدارک خاص نخواهید داشت.
اتومبیل ها، وانت ها و کامیون ها معمولا بدون برنامه ریزی های قبلی و بدون طی کردن پروسه های پیچیده ی دفتری می توانند محموله های باری را جابجا کنند. دومین مزیت حمل و نقل جاده ای را “صرفه جویی در هزینه” است؛ سیستم حمل و نقل جاده ای می تواند محموله های باری را با صرف کم ترین میزان هزینه منتقل کند و تاثیر قابل توجهی در کاهش هزینه های تجارت داشته باشد.
سیستم حمل و نقل جاده ای همانطور که گفته شد، سیستمی وسیع و گسترده است و تمامی نواحی شهری و روستایی هر کشوری را تحت پوشش قرار می دهد. همین گستردگی خود یکی از دیگر مزایای استفاده از این شبکه ی ترابری به شمار می رود.
امکان رهگیری مرسوله های باری از طریق جی پی اس، امکان تحویل درب به درب و تحویل بدون واسطه، خدمات دهی به محروم ترین مناطق روستایی و غیر قابل دسترس ترین نواحی، و همینطور عدم نیاز به سرمایه گذاری های کلان برای ترانزیت را می توان از دیگر مزایای استفاده از سیستم حمل و نقل جاده ای دانست.
این روش، اگر چه همانطور که اشاره شد پر طرفدار ترین روش ترانزیت بار است، اما عاری از عیب و محدودیت نیست؛ کامیون ها و حتی غول پیکر ترین اتومبیل های باری، نسبت به کشتی ها، قطار ها و هواپیما ها، اندازه ی بسیار کوچک تری دارند و درست به همین دلیل می توان گفت که سیستم حمل و نقل جاده ای برای ترانزیت کالای سنگین و حجیم و با تعداد بالا، گزینه ی چندان مطلوبی نیست.
علاوه بر این حمل و نقل جاده ای –اگر چه که کم هزینگی یکی از ویژگی های مثبت آن است- اما در مسافت های طویل و برون مرزی، چندان مقرون به صرفه نیست.
حمل و نقل جاده ای نسبت به سایر شیوه های ترانزیت، سیستمی کند به شمار می رود و به سبب عدم وجود برنامه ریزی ها و زمانبندی دقیق، معمولا با تاخیر همراه می شود. شرایط نامساعد جغرافیایی و آب و هوایی نیز برای سیستم حمل و نقل جاده ای می تواند خطر آفرین باشد و برخی از کالا ها را با ریسک آسیب پذیری مواجه سازد.
پارامتر های فراوانی در فرایند یک جابجایی از طریق سیستم حمل و نقل جاده ای موثرند. تولید کنندگان و صاحبان تجارت باید با توجه به لحاظ این عوامل و نحوه ی مدیریت و کنترل بر هر یک، نسبت به جابجایی محموله های باری خود اقدام نمایند.
با توجه به کند بودن سیستم حمل و نقل جاده ای، مهم ترین عامل تاثیر گذار بر این فرایند را می توان “مسافت” دانست. طبیعتا هر چه مسافت جابجایی بیشتر _و دارای شرایط خاص تری باشد- عملیات جابجایی با خطرات و تهدیدات پیچیده تری مواجه می شود و هزینه های جابجایی نیز به مراتب افزایش می یابد.
شرایط آب و هوایی مسیر ترانزیت در این نوع از حمل و نقل بسیار حائز اهمیت است و انتخاب نوع ماشین های جابجایی بار، باید با توجه به این شرایط باشد؛ ماشین های باری سبک، سنگین و نیمه سنگین، با کیفیت ها و ویژگی های متفاوتی وجود دارند که هر یک با توجه به شرایط مخصوص به خود باید مورد استفاده قرار بگیرند. حوادث غیر مترقبه، تصادفات جاده ای و موانع قانونی و راهنمایی و رانندگی، از دیگر عوامل تاثیر گذار بر حمل و نقل جاده ای می باشند.
در دوره انقلاب صنعتی در قرن نوزدهم، راه‌آهن به دلایل سیاسی و اقتصادی توسعه یافت. حمل و نقل ریلی مسیری است که یک قطار در امداد دو جاده‌ای فولادی موازی حرکت می‌کند که به راه‌آهن معروف است. ریل‌ها عمود بر هم با بتن در یک فاصله ثابت و معین در زمین جاگذاری شده‌اند. نوع پیشرفته‌ی ریل‌های راه‌آهن، مونوریل و قطار مگلو است.
مزیت عمده حمل و نقل ریلی شامل ارائه خدمات گسترده و قابل اعتماد است. این سیستم توانایی انتقال کالاهای سنگین و حجیم را نیز دارد. همچنین برای مسافت‌های طولانی برای مسافران بسیار ارزان، ایمن و راحت‌تر است.
حمل و نقل آبی ، فرآیند جابه‌جایی افراد وکالاها توسط کشتی و قایق بادبانی بر روی دریا، اقیانوس، دریاچه، رودخانه و … است. این نوع به دلیل نزدیک کردن بخش‌های مختلف جهان به همدیگر برای تجارت خارجی ضروری است.
حمل و نقل زمینی- آبی ارزان و قدیمی‌ترین نوع رفت و آمد است که در یک مسیر طبیعی فعالیت می‌کند، از این‌رو به سرمایه‌گذاری هنگفت در ساخت و نگهداری احتیاج ندارد. برای جابه‌جایی وسایل بزرگ در مسافت‌های طولانی به صرفه و ارزان‌تر است.
حمل و نقل زمینی عمومی، به خدماتی گفته می‌شود که توسط دولت و نهادهای تجاری برای رفت و آمد مردم و ارسال پستی کالا به منظور رفاه اقتصادی و اجتماعی در دسترس همگان قرار میگیرند. بیشتر حمل و نقل و زیرساخت‌های بزرگ به صورت عمومی بنا می‌شوند. بودجه‌ی این نوع سیستم از مالیات، هزینه‌های خرید بلیط و اشتراک به دست می‌آید.
حمل و نقل زمینی- تجاری به نهادهایی گفته می‌شود که رفت و آمد افراد و ارسال کالاها را با دریافت سود در اختیار شرکت‌ها و دولت‌ها قرار می‌دهند تا خدمات سفر را به بهترین شکل ارائه دهند. بیشتر زیرساخت‌های مورد استفاده در حمل و نقل تجاری، متعلق به عموم است و وسایل نقلیه مورد استفاده باید در حداکثر ظرفیت تولید و مورد بهره‌برداری قرار گیرد. حمل بار، مسافر و کنترل سفر از راه دور(مانند چراغ راهنمایی یا کنترل ترافیک و…) از کاربردهای رایج حمل و نقل زمینی تجاری است.
حمل و نقل زمینی نظامی به جابه‌جایی افراد و کالاها توسط ارتیش یا سایر اپراتورها به منظور پشتیبانی از عملیات نظامی چه در زمان صلح و چه در مناطق جنگی گفته می‌شود. در سیستم حمل و نقل نظامی، فعالیت در زیرساخت‌های عمومی و خاص نظامی انجام می‌گیرد و در بسیاری از موارد به گونه‌ای طراحی شده است که در صورت لزوم با زیرساخت کم یا فاقد آن نیز کار کند.
این نوع حمل و نقل زمینی به افراد و سازمان‌هایی گفته می‌شود که به اختیار خود، مردم، حیوان و کالا را جابه‌جا می‌کنند. به طور معمول وسایل نقلیه در این سیستم کوچک و از زیرساخت‌های عمومی برای مسافرت استفاده می‌شود.
به شرکت‌هایی که وظیفه حمل کالا در کشورهای متفاوت و صدور بارنامه‌ها و مجوزها را بر عهده دارند، شرکت حمل و نقل بین‌المللی زمینی گفته می‌شود. شرکت‌های حمل و نقل بین‌المللی زمینی بسته به نوع دقیق فعالیت و خدماتی که ارائه می‌دهند، ممکن است اسامی دیگری را به خود اختصاص دهند.
از دیگر نام‌هایی که شرکت‌های حمل و نقل بین‌المللی زمینی به خود اختصاص می‌دهند، میتوان به شرکت‌های فورواردری و کریری اشاره کرد. هر کدام از این شرکت‌ها بسته به نوع خدمات ارائه شده، قسمت خاصی از تشریفات حمل و نقل را به عهده دارند.
همانطور که اشاره شده، شرکت‌های حمل و نقل داخلی و خارجی بسیاری در دنیا وجود دارد که خدمات بسیار پر کاربردی را به تاجران، بازرگانان و وارد کنندگان و صادرکنندگان کالا ارائه می‌دهند. البته این شرکت‌های حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای، تنها مخصوص تجارت و حمل کالاها در مقیاس بسیار بزرگ نیستند، بلکه شما می‌توانید برای ارسال یک محموله پستی یا انتقال اثاث منزل به خارج از کشور نیز از خدمات این شرکت‌ها استفاده کنید.
همانطور که بالاتر ذکر کردیم، یکی از انواع شرکت‌های حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای، شرکت‌های کریر هستند. شرکت‌های کریر زیرمجموعه‌ای از شرکت‌های حمل و نقل محسوب می‌شوند و تخصص آنها در جابه‌جایی و انتقال بار به شکل زمینی است.
شرکت‌های کریر یا از وسایل نقلیه خودشان برای حمل و نقل بار استفاده می‌کنند یا این که وسایل نقلیه‌ای را برای این مبادلات اجاره می‌کنند و با آنها قرارداد می‌بندند. یکی دیگر از انواع شرکت‌های حمل و نقل جاده‌ای، شرکت‌های فورواردی هستند. البته این شرکت‌ها یک تفاوت اساسی با شرکت‌های کریری دارند و آن هم این است که شرکت‌های فورواردری از تمام روش‌های دریایی، هوایی، زمینی و ریلی برای انتقال بار استفاده می‌کنند و بسیار گسترده‌تر از شرکت‌های کریر هستند.
شرکت‌های حمل و نقل بین المللی زمینی ، دارای وظایفی گوناگونی هستند از جمله انعقاد قرارداد حمل و صدور راهنامه، تهیه اسناد و مدارک برای سفرهایی از قبیل کارنه تیر،کارنه تو پاساژ و دوزبلاغ، تودیع ضمانت نامه‌های لازم به ارگان‌های مربوطه برای اخذ اسناد ضروری، تامین کامیون مناسب برای حمل، تحویل گرفتن کالا از فرستنده و ارائه اسناد کالای مربوط به مقامات گمرکات از مبدا تا مقصد.
ترانزیت داخلی یعنی جابه‌جایی یک کالا از نقطه‌ای به نقطه دیگر درون یک کشور. در ترانزیت داخلی که به شیوه زمینی انجام می‌شود، محموله ابتدا در یک گمرک بارگیری شده و سپس در گمرک مقصد تخلیه می‌شود.
لزومی ندارد که ترانزیت داخلی حتما توسط شرکت یا فرد وارد کننده انجام شود؛ زیرا شرکت‌هایی هستند که می‌توانند تمامی تشریفات ترانزیت داخلی را بر عهده گیرند.
خدمات شرکت‌های حمل و نقل محدود به ارسال کالا به نقطه مقصد نیست و خدمات دیگری از قبیل انبارداری، تخلیه و بارگیری، انجام تشریفات گمرکی و حمل محموله‌های با شرایط خاص را نیز ارائه می‌دهند. استفاده از شرکت‌های حمل و نقل داخلی مزایای متعددی به همراه دارند که در ادامه به مهم‌ترین آنها اشاره خواهیم کرد.
صرفه‌جویی در زمان یکی از مهم‌ترین مزیت‌های استفاده از شرکت‌های حمل و نقل داخلی است. طی کردن مراحل اداری و گمرکی ترانزیت زمینی، زمان زیادی از افراد می‌گیرد که با سپردن این تشریفات به شرکت می‌توانید صرفه‌جویی زیادی در زمان داشته باشید.
مراحل گمرکی و اداری انتقال زمینی کالا، هر کدام ممکن است هزینه سنگینی را به دنبال داشته باشد. شما با استفاده از شرکت‌های حمل و نقل و بهره‌جویی از تعرفه‌های در نظر گرفته شده می‌توانید در مصرف هزینه صرفه‌جویی زیادی داشته باشید.
انجام تشریفات ترانزیت کالا به شکل فردی، استرس بسیار زیادی را به همراه دارد. فرد باید دائماً به این فکر باشد که کالا چه زمانی به گمرک می‌رسد و چه هزینه‌هایی را به همراه دارد. با سپردن انجام این کارها با شرکت مربوطه، می‌توانید با خیال راحت منتظر رسیدن کالایتان باشید.
شرکت‌های حمل و نقل داخلی تحت پوشش موسسه‌های بیمه‌ای هستند که در صورت خسارت دیدن کالا حین حمل و نقل، بیمه هزینه خسارت را به شما پرداخت می‌کند.
نرخ شرکت حمل و نقل زمینی، یکی از مهم‌ترین مسائل در انتخاب یک شرکت برای انجام تشریفات حمل و نقل کالا به حساب می‌آید. قیمت شرکت حمل و نقل بین‌المللی بسته به عوامل زیادی متغیر است که در ادامه به آنها اشاره خواهیم کرد. عوامل تاثیرگذار در قیمت شرکت حمل و نقل جاده ای و نقل عبارتند از نوع حمل و نقل، اندازه و حجم بار، ظرفیت کامیون، نوع وسیله نقلیه، اندازه مسیر و وزن بار.
در حوزه حمل و نقل کالا، تنها شرکت‌های حمل و نقل نیستند که در این زمینه فعالیت می‌کنند، بلکه نمایندگی‌هایی نیز وجود دارند که بخشی از خدمات شرکت‌های حمل و نقل را انجام می‌دهند. نحوه عملکرد این نمایندگی‌ها به این شکل است که بعضی افراد، از یک شرکت حمل و نقل نمایندگی میگیرند و به شکل جداگانه خدماتی را به تاجران و بازرگانان ارائه می‌دهند. بنابراین شما می‌توانید برای انجام تشریفات حمل و نقل و گمرکی، از این نمایندگی‌ها کمک بگیرید.
در پایان به اتحادیه بین‌المللی حمل و نقل جاده‌ای (IRU) اشاره می‌کنیم که در سال 1948 میلادی، پس از جنگ جهانی دوم و افزایش میزان مبادلات اروپا، در شهر ژنو تاسیس شد. این اتحادیه 7 کمیته دارد که عبارتند از فنی، حقوقی، ایمنی جاده‌ای، مسائل گمرکی، روابط کاری، اساسنامه و مالی.
حمل و نقل داخلی یعنی حمل کالا در محدوده یک کشور. هر کشوری، قوانینی به خصوص در رابطه با حمل و نقل زمینی و جاده‌ای وضع کرده است. کشور ما نیز قوانینی دارد که رعایت آن برای شرکت‌های حمل و نقل و رانندگان وسایل نقلیه باری الزامی است.
1- حمل و نقل جاده ای
2- حمل و نقل ریلی
3- حمل و نقل زمینی- آبی
اتومبیل ها، وانت ها و کامیون ها معمولا بدون برنامه ریزی های قبلی و بدون طی کردن پروسه های پیچیده ی دفتری می توانند محموله های باری را جابجا کنند. دومین مزیت حمل و نقل جاده ای را “صرفه جویی در هزینه” است؛ سیستم حمل و نقل جاده ای می تواند محموله های باری را با صرف کم ترین میزان هزینه منتقل کند و تاثیر قابل توجهی در کاهش هزینه های تجارت داشته باشد.
سیستم حمل و نقل جاده ای همانطور که گفته شد، سیستمی وسیع و گسترده است و تمامی نواحی شهری و روستایی هر کشوری را تحت پوشش قرار می دهد. همین گستردگی خود یکی از دیگر مزایای استفاده از این شبکه ی ترابری به شمار می رود.
