تجارت فرا مرزی یا تجارت بین المللی نیز مثل هر تجارت دیگری، دارای دو وجه “خریدار” و “فروشنده” می باشد. در بین این دو، مبلغی که خریدار، در مقابل کالا یا خدمات دریافتی به فروشنده می پردازد، به شیوه های مختلفی پرداخت می شود. این شیوه ها، کمی متفاوت تر از شیوه های پرداخت وجه در معاملات معمولی و داخلی می باشد؛ دلیل هم آن هم، آسیب پذیر تر بودن امنیت مالی و دیگر خطرات پیش رو می باشد. در این مقاله، صفر تا صد روش های پرداخت در تجارت بین المللی به طور خلاصه شرح داده شده اند. اگر شما هم خواهان فرا گیری این روش ها هستید، پس با ما همراه باشید.
آنچه درباره پرداخت در تجارت بین المللی خواهید خواند.
کمتر کشوری را می توان یافت که بدون وجود پدیده های تجاری مثل واردات و صادرات کالا و خدمات، بتواند بدون مشکل به حیات خود ادامه دهد و درآمد زایی مورد نیاز خود را به درستی به انجام برساند. تجارت بین المللی، این مزیت را برای همه ی کشور ها دارد که رونق اقتصادی آن سرزمین بهبود یابد، و فضای کسب و کار در بین مردم آن کشور، به شکل مناسب و قابل قبولی توسعه یابد.
در جهان امروز، تجارت فرا مرزی یا بین المللی، علاوه بر بهبود شاخص اقتصادی یک کشور، نقش بسیار موثر و بسزایی در تامین سرمایه های مورد نیاز یک کشور و درآمد زایی برای دولت ها دارد. مهم ترین قسمت یک تجارت و همینطور یک تجارت فرا مرزی را می توان پرداخت وجه در آن تجارت به حساب آورد؛ به این معنی که اگر این پرداخت به درستی و با امنیت کامل به انجام نرسد، “تجارت”، رسالت اصلی خود را به درستی به انجام نرسانده و عملا سود و فایده ای از نظر درآمد زایی به بار نخواهد آورد.
طبیعتا بانک ها، در نحوه ی پرداخت و روش های آن، اصلی ترین نقش و وظیفه را به عهده دارند. بنابراین امنیت و میزان اعتبار بانکی که عملیات پرداخت از طریق آن به انجام می رسد، دارای اهمیت فوق العاده بالایی می باشد.
با این حال، عوامل متعدد دیگری نیز وجود دارند که انتخاب یک روش پرداخت مناسب برای هر تجارت را به خود وابسته می سازند. این عوامل به طور خلاصه عبارت اند از:
با توجه به عواملی که در بالا ذکر شد و به طور کلی، 4 نوع روش پرداخت در معاملات و تجارت های فرا مرزی و بین المللی وجود دارد. طرفین معامله با توجه به موارد ذکر شده و با توجه به وضعیت و شرایط خود، باید از بین این 4 روش، مناسب ترین گزینه برای پرداخت وجه در معامله شان را انتخاب کنند. این 4 روش پرداخت در تجارت بین المللی به شرح زیر می باشند و در ادامه به توضیح هر یک خواهیم پرداخت.
این روش، در واقع ساده ترین و امن ترین روش پرداخت در تجارت فرا مرزی می باشد؛ بدین صورت که در طی آن، کشور وارد کننده یا خریدار، وجه مورد معامله را قبل از انجام معامله به طور کامل و یکجا و به شکل نقدی در اختیار کشور صادر کننده یا فروشنده قرار می دهد.
طبیعتا در این روش، هیچ گونه ریسک و خطر پذیری خاصی متوجه فروشنده نمی باشد و به همین دلیل، خریداران و وارد کنندگان، علاقه ی چندانی به این روش نشان نمی دهند. چرا که در این روش این احتمال وجود دارد که فروشنده پس از دریافت وجه، از ارسال کالای خود به سمت مقصد، خودداری کند.
تنها راه حل این مشکل در این روش این است که دو طرف در ابتدا توافق کنند که خریدار مبلغ را نه به صورت یکجا، بلکه به صورت تدریجی و در طی فرایند ارسال کالا انجام دهد. به طور کلی این روش، بیشتر در مواقعی انجام می شود که اعتبار فروشنده بالا، و اعتبار خریدار در بازار، پایین باشد.
اگرچه این روش خود به زیر مجموعه های متعددی تقسیم بندی می شود، اما شکل کلی آن به این صورت است که تا زمان تحویل کامل کالا، یک سری برات یا حواله بین طرفین معامله، مبادله می شود.
معمولا فروشنده یک سری حواله را در وجه خریدار، همراه با کالاهای ارسالی خود به دست خریدار می رساند تا از طریق یکی از بانک های محل اقامت خریدار، وصول شود. وصول ساده، وصولی اسنادی و وصولی مستقیم، سه مورد از انواع روش پرداخت وصولی می باشند که هر یک مزایا و معایب مختلفی دارند و طرفین باید از قبل در مورد انتخاب یکی از آنها به توافق برسند.
این روش برعکس روش پیش پرداخت است، بدین صورت که ابتدا تولید و ارسال محصول یا کالا انجام می شود و خریدار پس از دریافت کالا، نسبت به پرداخت وجه به فروشنده، اقدام می کند. ریسک پذیری در این روش نیز، درست بر خلاف روش پیش پرداخت است و به همین دلیل هم، این روش بیشتر در مواردی انتخاب می شود که اعتبار فروشنده کم، و اعتبار خریدار بالا باشد. ناگفته نماند که فروشنده در این روش می تواند با مرحله ای کردن ارسال کالای خود، میزان این ریسک پذیری را کاهش دهد.
در این روش، یک سازمان معتبر (معمولا بانک های با پشتوانه ی قوی)، اعتبار نامه یا ضمانت نامه ای را به شکل یک سند، در میان دو طرف معامله (معمولا به عنوان ضمانت خریدار) قرار می دهد. بدین صورت که خریدار در یک بانک واسط، یک حساب به نام فروشنده باز میکند و مبلغی را برای اطمینان بخشی به فروشنده به آن حساب واریز می کند.
سپس بانک مورد نظر پس از انجام تجارت بین دو طرف و در نظر گرفتن شرایطی که از بیش توافق شده، هزینه ی معامله را به شخص فروشنده واریز می کند. این روش به نفع هر دو طرف است و کمترین ریسک پذیری برای دو طرف معامله را دارد؛ به همین دلیل هم محبوب ترین و رایج ترین روش پرداخت در تجارت بین المللی می باشد.
طبیعتا بانک ها، در نحوه ی پرداخت و روش های آن، اصلی ترین نقش و وظیفه را به عهده دارند. بنابراین امنیت و میزان اعتبار بانکی که عملیات پرداخت از طریق آن به انجام می رسد، دارای اهمیت فوق العاده بالایی می باشد.
1. دوری و مسافت جغرافیایی بین مبدا صادر کننده و مقصد وارد کننده
2. وضعیت مالی دو طرف معامله، یعنی خریدار و فروشنده
3. وضعیت اقتصادی و سیاسی کشورهای مبدا و مقصد مورد تجارت
4. میزان سابقه ی همکاری بین دو شرکت خریدار و فروشنده
کمتر کشوری را می توان یافت که بدون وجود پدیده های تجاری مثل واردات و صادرات کالا و خدمات، بتواند بدون مشکل به حیات خود ادامه دهد و درآمد زایی مورد نیاز خود را به درستی به انجام برساند. تجارت بین المللی، این مزیت را برای همه ی کشور ها دارد که رونق اقتصادی آن سرزمین بهبود یابد، و فضای کسب و کار در بین مردم آن کشور، به شکل مناسب و قابل قبولی توسعه یابد
4 نوع روش پرداخت در معاملات و تجارت های فرا مرزی و بین المللی وجود دارد. طرفین معامله با توجه به موارد ذکر شده و با توجه به وضعیت و شرایط خود، باید از بین این 4 روش، مناسب ترین گزینه برای پرداخت وجه در معامله شان را انتخاب کنند. این 4 روش پرداخت در تجارت بین المللی به شرح زیر می باشند.
1- روش پیش پرداخت نقدی
2- روش وصولی
3- روش حساب باز/پرداخت در آینده
4- روش اعتبار اسنادی
