امروزه برندهای بزرگ و تولیدکنندگان لوازم آرایشی و بهداشتی، بخش عمده ی تجارت جهان را در اختیار دارند. بر اساس آمار؛ سالانه بیش از 147 میلیارد دلار از میزان صادرات و واردات منحصراً متعلق به تجارت لوازم آرایشی و بهداشتی است.
در واقع؛ با روی کار آمدن شبکه های اجتماعی و سهولت دسترسی به لوازم آرایش از طرق مختلف، صنعت لوازم آرایشی به تجارتی پرسود تبدیل شده است. حجم بالای تقاضای افراد برای استفاده از لوازم آرایشی با کیفیت به خصوص در مناطق خاورمیانه و اروپای شرقی سبب شده، تا برخی از کشورهای دارای زیرساخت مناسب برای تولید برندهای لوازم آرایشی در بخش های مختلفی فعالیت خود را آغاز کنند.
در طی دهه گذشته؛ برخی از برندهای محبوب ایرانی اقدامات جدی را در ارتقای کیفیت لوازم خود و بسته بندی محصولات انجام داده اند، به گونه ای که در بسیاری از موارد تشخیص برند با کیفیت ایرانی و خارجی ناممکن است.
در برخی از کشورهای همسایه نیز لوازم های آرایشی و بهداشتی ایرانی جایگزین محصولات مراقبتی اروپایی شده اند، که این مسئله نشان دهنده کیفیت و استاندارد بالای کالاهای ایرانی است.
محصولات آرایشی و بهداشتی انواع مختلفی دارند که هم اکنون برخی از محصولات مربوط به نگهداری پوست و مو، محصولات بهداشتی، انواع شامپو، انواع صابون، پاک کننده ها، خمیردندان، پودرهای بهداشتی، اسپری های فیکس کننده آرایش و… هستند که در کارخانه های ایرانی در حجم بالا تولید شده و به سایر کشورها صادر می شوند.
در ادامه این مطلب؛ ابتدا صادرات لوازم آرایشی برندهای ایرانی را بررسی کرده و در پایان به مشکلات و چالش های صادرات این بخش خواهیم پرداخت.
صادرات لوازم آرایشی
تولید فرآورده های آرایشی و بهداشتی یکی از شناخته شده ترین صنایع در جهان است. در حال حاضر؛ بیشترین تولیدکنندگان لوازم آرایشی و بزرگترین برندهای این صنعت، در اروپای غربی و قاره آمریکا قرار دارند. اما بالاترین میزان مصرف آن متعلق به خاورمیانه می باشد. هم اکنون؛ ایران در جایگاه هفتم بیشترین مصرف کنندگان لوازم آرایش در جهان و پس از عربستان در جایگاه دوم خاورمیانه قرار دارد.
بزرگترین صادرکنندگان لوازم آرایشی جهان متعلق به کشورهای فرانسه، آمریکا، سنگاپور و آلمان است که میزان صادرات آن ها در این بخش مجموعا پنج میلیارد دلار در سال است.
در حال حاضر؛ بیش از 20 درصد فروش محصولات آرایشی و بهداشتی در جهان در بستر اینترنت و به صورت آنلاین انجام می شود. فروش لوازم آرایشی هم به صورت تکی و هم به صورت عمده از طریق همکاری با فروشگاه های مطرح جهان، از حاشیه سود بالایی برخوردار است.
با توجه به اهمیت این مسئله؛ برندهای بزرگی در ایران در این زمینه مشغول به فعالیت اند. این تولیدکنندگان در طی سال های متمادی با بررسی صنایع بزرگ روز دنیا و تحلیل کیفیت و استاندارد محصولات کشورهای دارای برند، مشتریان خود را حفظ کرده و بازارهای صادراتی را به دست گرفته اند.
کشورهای عربی از جمله عراق بزرگترین بازار هدف فرآورده های آرایشی و بهداشتی ایرانی هستند. با توجه به مصرف بالای لوازم بهداشتی در عراق و همچنین دسترسی آسان به بازار این کشور، همواره مقصد مناسبی برای فروش محصولات ایرانی به شمار می رود.
برای صادرات لوازم آرایشی و بهداشتی به کشوهای کره جنوبی و ژاپن نیاز است تا در ابتدا صادرکنندگان مجوز ایمنی را از انجمن غذا و داروی آن کشورها دریافت کنند، که این مسئله بسیار زمان بر است. از طرفی نیز بازار لوازم آرایشی کره از طرف آمریکا و به مناسب ترین قیمت تامین می گردد. بنابراین؛ برای صادرات لوازم آرایشی ایرانی به این کشورها، موانعی وجود دارد.
همسایگان شمالی ایران نیز در زمره پرمصرف ترین های لوازم آرایشی و بهداشتی هستند. این فرصت مناسبی برای تولید کنندگان ایرانی است، تا محصولات با کیفیت خود را به کشورهای عضو پیمان اوراسیا صادر کنند. تشکیل بازارچه های مرزی و تبادلات کالایی از این طریق نیز، یکی دیگر از راه های فروش محصولات داخلی است.
پراکندگی و گستردگی محصولات آرایشی و بهداشتی سبب شده است، تا تولید کنندگان بتوانند بدون تمرکز بر روی تولید صرفاً یک محصول مشخص، طیف وسیعی از محصولات بهداشتی را تولید کرده و با توجه به نیاز بازار هدف به فروش برسانند.
بر اساس آخرین آمار گمرک؛ در سال 2020 میلادی بالغ بر 13 هزار تن محصولات آرایشی و بهداشتی به بیش از 21 کشور جهان صادر گردید. ارز حاصل از صادرات این بخش حدود 10 میلیون دلار تخمین زده شد.
کشورهایی از جمله؛ ترکیه، عراق، عمان، اتریش، امارات، ترکمنستان، ارمنستان، افغانستان، روسیه، کانادا، آذربایجان، آلمان، هنگ کنگ و انگلستان مقصد اصلی محصولات ایرانی بوده اند که از بین کشورهای نام برده؛ سه کشور عراق، آذربایجان و افغانستان اصلی ترین بازارهای هدف در طی یک دهه اخیر می باشند.
چالش های صادرات لوازم آرایشی
یکی از عمده مشکلات و مسائل در بحث تولید و صادرات لوازم آرایشی، عدم نظارت بر ورود کالاهای قاچاق و تقلبی است. دارا بودن مرز مشترک با کشور پاکستان و دپو طولانی مدت محصولات وارداتی در گمرک از دلایلی است که سبب می شود، کالاهای قاچاق به سرعت نیاز بازار داخل را تامین کرده و محصولات استاندارد داخلی نتوانند در بازار داخل و خارج مطرح شوند.
عدم بازاریابی صحیح و برندینگ نیز از دیگر چالش های صادرکنندگان این صنعت است. مذاکره با خریداران خارجی و آگاهی از سلیقه مصرف کنندگان، می تواند در طی بازه زمانی بلندمدت سود خوبی را از فروش این محصولات حاصل کند. به عنوان مثال؛ در طی دو سال اخیر، با روی کار آمدن محصولات چینی، ترکی و عربی، صادرات لوازم آرایشی و بهداشتی به عراق با افت شدیدی مواجه شد. چرا که سایر کشورها توانسته اند با تبلیغات تاثیرگذار بازارهای هدف ایران را به دست بگیرند.
عدم ارائه تسهیلات ارزی و مشوق های صادراتی نیز از دیگر مسائل پیش روی صادرکنندگان ایرانی است. صادرات مواد بهداشتی ایرانی همانند گذشته به صورت فله ای انجام می شود که این مسئله تاثیر منفی در روند فروش این دست از محصولات داشته است. دولت موظف است با ارائه مشوق های صادراتی و تسهیلات با سود کم، شرکت های محصولات بهداشتی را به تولید محصولات با کیفیت در حجم های بالا ترغیب کند.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.